صنیع همایون، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۶ ـ ۱۳۴۰ ق)
صَنیع همایون، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۷۶ـ۱۳۴۰ق)
| عبدالحسین صَنیع همایون | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 1276ق |
| درگذشت | 1340ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | قلمدان‌نگار |
| لقب | دریافت لقب «صنیع همایون» از مظفرالدین‌شاه |
| آثار | بریدن زبان مردی توسط سه جلاد (1281ش)؛ قلمدانی با تصویری از زنی زیبارو و خدمه‌اش (1298ش)؛ قلمدانی با تصویر دختران برهنه (1298ش) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی ایران |
| خویشاوندان سرشناس | آقا محمدکاظم (نقاش) (پدر)، آقانجف نقاشباشی (پدربزرگ) |
نقاش و قلمدان‌نگار ایرانی. از نقاشان عهد قاجار بود، و به‌شیوۀ فرنگی‌سازی نقاشی می‌کرد. فرزند آقا محمدکاظم (نقاش)، و نوۀ آقانجف نقاشباشی بود، و نقاشی را نزد آنان فرا گرفت. اغلب قلمدان، قاب آینه، و جلد کتاب می‌ساخت. در منظره‌نگاری، چهره‌سازی، و مردم‌نگاری مهارت داشت، و نقاشی گل و مرغ را نیز استادانه می‌کشید. از مظفرالدین‌شاه لقب «صنیع همایون» گرفت. برخی از آثارش عبارت‌اند از بریدن زبان مردی توسط سه جلاد (۱۲۸۱ش)، قلمدانی با تصویری از زنی زیبارو و خدمه‌اش (۱۲۹۸ش)، و قلمدانی با تصویر دختران برهنه (۱۲۹۸ش).