آذرگنداذ
آذرگُنداذ
(یا: آدُروینداذ، آدرگُذُنبَذ) از بلندپایگان زمان قباد ساسانی و انوشیروان. قباد پس از بازگشت دوباره به حکومت، آذرگنداذ، از خاندان قدیمی گُشنَسپداذ، را به کنارنگی (مرزبانی)، که از مناصب هفت‌گانۀ بود که خاص هفت خاندانِ ممتاز زمان ساسانیان بود، برگزید. انوشیروان پس از سرکوبی خونین مزدکیان، از بیم برادران خود، همۀ آن‌ها را به همراه پسران‌شان و همچنین پدر بزرگ یا عموی خود، اسپبذ، را کشت. تنها قباد پسر خردسال ژم، برادرزادۀ انوشیروان، که نزد آذرگنداذ تربیت می‌شد، از این کشتار در امان ماند. زیرا آذرگنداذ به خواهش همسرش به انوشیروان، که دستور مرگ ژم را داده بود، به دروغ گفته بود که قباد در قید حیات نیست. چند سال بعد وهرام (بهرام)، پسر آذرگنداذ، حقیقت موضوع را برای انوشیروان باز گشود. انوشیروان آذرگنداذ را به‌قتل رساند و مقام کنارنگی را به پسر او بهرام داد.