آل
آل
(مشتق از فارسی ایران باستان harda به‌معنی سرخ و قرمز) در باورهای عامیانه، دشمن زائوها، و موجودی افسانه‌ای، مانند غول‌بیابانی و جن، در هیئتِ زنی زار و نحیف، یا موجودی پشمالو و سرخ‌رو، با قدی بسیار بلند. بنابه روایت‌ها، آل، که در چشمه‌سارها زندگی می‌کند، فقط شب‌هنگام بر زن زائوی تنها یا نوزاد او ظاهر می‌شود؛ نتیجۀ آن، تب زایمان یا آل‌زدگی و گاه مرگ زائوست. اگر زائویی با تب زایمان بمیرد، می‌گویند آل از آب گذشته و جگر او را بیرون آورده؛ اگر از تب زایمان رهایی یابد، گویند آل موفق نشده از آب بگذرد؛ اگر نوزاد در روزهای اول زندگی‌اش بمیرد، گویند آل نوزاد را با خود برده است. برخی ظاهر‌شدن او را تا پیش از شبِ شش و برخی تا پیش از حمام‌زایمان زائو می‌دانند. همۀ روایت‌ها بر آن‌اند که آل از ابزارهای آهنین و زغال یا سیاهی و بوی پیاز می‌گریزد.