آینه غیب نما
آینۀ غیب‌نما
روزنامۀ مصور، چاپ تهران. ملک‌المورخین، نخستین شمارۀ آن را در ۱۳۲۵ق، با چاپ سنگی به صورت دو شماره در هفته و سپس هفته‌نامه و در عمل نامرتب منتشر کرد. در دورۀ دوم مشروطیت، از ۱۳۲۹، به مدیریت سید عبدالرحیم کاشانی، با امتیاز جدید منتشر شد. اهمیت این روزنامه چاپ کاریکاتورهایی خشن با صحنه‌هایی دردناک و همچنین تصاویری از وطن‌پرستان معروف بود. دیگر مطالب این روزنامه آمیخته‌ای از جد و طنز به زبانی عامیانه است. چون در ابتدا در سرلوحۀ آن نقطۀ حرف غ از کلمۀ غیب به صورت توخالی نوشته می‌شد برخی تصور کرده‌اند که نام روزنامۀ آینۀ غیب‌نما بوده است. آینۀ غیب‌نما در سرلوحۀ خود کاریکاتوری چاپ می‌کرد که در آن دو مرد سالخورده و جوان به آینه‌ای می‌نگریستند و پشت آینه فرشته‌ای دیده می‌شد. در هر شماره، تصویر نگرندگان به آینه متفاوت بود که نمایندۀ قشر خاصی از جامعه بودند.