افندی، میرزا عبدالله (۱۰۶۷ـ۱۱۳۰ق)
اَفَنْدی، میرزا عبدالله (۱۰۶۷ـ۱۱۳۰ق)
شرح‌‌حال‌نویس و عالم شیعی. نزد استادانی چون محقق شیرازی، آقاحسین خوانساری و علامه مجلسی به تحصیل پرداخت. در انواع علوم از عقلی و نقلی، ادبی و ریاضی و پزشکی تبحر داشت. سفرهای درازی کرد و از مصر و شام و حجاز دیدن کرد. در سفرش به عثمانی به دربار قسطنطنیه راه یافت و تقرب او به سلطان عثمانی چندان بود که در مجلس او کرسی خاص داشت و لقب افندی گرفت. در بازگشت به ایران به کار تألیف پرداخت. مهم‌ترین اثر او کتاب ریاض‌العلماء در شرح حال علمای اسلام، اعم از شیعی و سنی، از زمان غیبت صغری تا ۱۱۱۹ق است که در نهایت دقت و صحت فراهم آمده است. دیگر آثارش عبارت‌اند از ثمارالمجالس و نثارالعرایس که تقلیدی است از کشکول شیخ بهایی و به همین علت کشکول افندی نیز خوانده شده است؛ حاشیه بر الهیات شفای ابن سینا، و شرح شافیه ابن حاجب.