سلطانی طباطبایی، سید محمدباقر (بروجرد ۱۲۸۹/۱۲۹۲ـ۱۳۷۶ش)
سلــطانی طبــاطبــایی، سیّـد محــمّدباقـر (بروجرد۱۲۸۹/۱۲۹۲ـ ۱۳۷۶ش)
| سیّـد محــمّدباقـر سلــطانی طبــاطبــایی | |
|---|---|
| زادروز |
بروجرد۱۲۸۹/۱۲۹۲ش |
| درگذشت | ۱۳۷۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی مجتهد و دولتمرد |
| آثار | رسائل فی الاستصحاب، رسالةفی‌المطلق و المقیّد؛ الفوائدالفاطمیه |
| گروه مقاله | تاریخ ایران، دین اسلام |
مجتهد، مدرس حوزۀ علمیۀ قم، و عضو مجلس خبرگان رهبری. از خاندانی روحانی برخاست و با آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله صدر، آیت‌الله قمی و امام‌خمینی نسبت و خویشاوندی داشت. پس از فراگرفتن مقدمات علوم دینی در بروجرد، در ۱۳۵۸ش به حوزۀ علمیۀ قم رفت. در ۱۳۱۵ش رهسپار حوزۀ علمیۀ نجف در عراق شد و دو سال از محضر آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و شیخ محمدحسین اصفهانی بهره برد. در ۱۳۱۷ش به زادگاهش بازگشت و در ۱۳۱۸ش به مشهد رفت و از دروس فقهی، کلامی و تفسیری میرزا مهدی اصفهانی بهره‌مند شد. یک سال بعد به قم رفت و تدریس عالی دورۀ اجتهاد را برعهده گرفت. وی از برجسته‌ترین استادان سنتی حوزه بود و کتب رسائل، مکاسب و کفایه را بارها تدریس کرد. در ۱۳۵۸ش از سوی مردم لرستان برای نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی برگزیده شد و در دورۀ اول مجلس خبرگان رهبری نیز از همان استان حضور داشت. برخی از آثار اوست: رسائل فی الاستصحاب، رسالةفی‌المطلق و المقیّد؛ الفوائدالفاطمیه، رساله‌ای در شرح منظومۀ فقهی میرزا محمد تنکابنی؛ رسالةفی‌الخیارات.