سالرنو، شهر
سالِرْنو، شهر (Salerno)
(نام باستانی: سالرنوم[۱]) بندری در کامپانیا[۲]، در جنوب غربی ایتالیا، به فاصلۀ ۴۸کیلومتری جنوب شرقی ناپل، با ۱۴۷,۶۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۲). رومی‌ها حدود ۱۹۴پ‌م آن را بنا کردند؛ شارلمانی[۳] آن را ویران و هانری ششم، امپراتورِ امپراتوری مقدس روم، آن را غارت کرد (۱۱۹۴م). دانشگاهی از قرون وسطا (۱۱۵۰ـ۱۸۱۲) دارد که در ۱۹۴۴ بازگشایی شد. مدرسۀ پزشکی در ساختمان اولیه آغاز به‌کار کرد. صنایع آن عبارت‌اند از کاشی‌سازی، پنبه‌ریسی، و کاغذسازی. خرابه‌های معبدی از شهر قدیمی یونانی پایستوم[۴]، در نزدیکی آن واقع شده است؛ برخی از نقاشی‌هایی که یونانی شناخته شده‌اند، در این معبد قرار دارد. سالرنو بر نوار باریکی از خشکی بین کوه‌های آپنن[۵] و خلیج سالرنو واقع شده است. کلیسای جامعی از قرن ۱۱م، که به شیوۀ باروک بازسازی شده، و مخروبه‌ای از قلعۀ لومباردها در این شهر برجا مانده است. شهر مزبور در جنگ جهانی دوم، محل پیاده‌شدن سربازان متفقین بود (۱۹۴۳) و در نبردهای پس از آن به‌شدت آسیب دید.