آمدی، سیف الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق)

Amedi, Sayf al-Din Ali

آمِدی، سیف‌الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق)

فقیه و متکلم شافعی. در بغداد فقه حنبلی را نزد نصر بن فتیان خواند. سپس به مذهب شافعی گروید و فقه آن را نزد ابوالقاسم بن فضلان فراگرفت. سپس در سوریه به یادگیری علوم عقلی پرداخت. چندی نیز در مصر تدریس کرد، اما به‌سبب حسادت برخی فقیهان آن‌جا به فساد عقیده متهم شد و ریختن خون او را مباح دانستند؛ از بیم جان به شام رفت و در شهر حمات بسیار نوشت. چندی نیز در مدرسۀ عزیزیّۀ دمشق تدریس ‌کرد؛ اما درپی مخالفت با تدریس فلسفه در مدارس، به ناچار خانه‌نشین شد. او در تدریس توانا و در مناظره کم‌نظیر بود. مشی فلسفی در همۀ آثار او پیداست. الاحکام را به‌شیوۀ متکلمان نوشت. کمابیش بیست کتاب نوشت که بیشتر آن‌ها ازمیان رفته و برخی نیز چاپ نشده‌اند. از آثار اوست: ابکارالافکار در کلام؛ احکام الحکّام فی ‌اصول الاحکام؛ منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول؛ دقائق‌الحقایق درحکمت و غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام.