صد روزه

صد روزه (hundred days)در تاریخ اروپا، عنوان دوره‌ای از ۲۰ مارس تا ۲۸ ژوئن ۱۸۱۵: از هنگام فرار ناپلئون اول، امپراتور فرانسه، از جزیرۀ اِلْب و ورودش به پاریس تا شکست او در نبرد واترلو، در ۱۸ ژوئن. عبارت صد روزه، دوره‌های دیگری در تاریخ معاصر را دربرمی‌گیرد. در ۱۸۹۸ تِه‌تسونگ، امپراتور چین، تحت راهنمایی‌های کانگ یو ـ وی به اِعمال اصلاحات صد روزه (۱۱ ژوئن ـ ۱۶ سپتامبر) مبادرت کرد. این عبارت همچنین به دورۀ اصلاحات در حکومت فرانکلین دلانو روزولت، رئیس‌جمهور امریکا، از زمان مراسم معارفه در ۴ مارس ۱۹۳۳ اطلاق می‌شود، که بیشتر قوانین برای پیشبرد برنامۀ راه و رسم نو او وضع شد. هارولد ویلسون، نخست‌وزیر انگلستان، این عبارت را در اثر خود به‌نام هدف و قدرت (۱۹۶۶) به‌کار برد. در تاریخ معاصر ایران، نخست‌وزیری ضیاءالدین طباطبایی، پس از کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ یکصد روز به‌طول انجامید که به حکومت صد روزه شهرت دارد.

 

---