آرته پوورا
آرْتِه پووِرا (Arte Povera)
واژۀ ایتالیایی به‌معنای هنر فقیر. گونه‌ای از هنر مدرن[۱] که از مواد اولیۀ فاقد ارزش، همچون روزنامۀ باطله، خاک، و ترکه‌های چوب استفاده می‌کند، و هدف اصلی‌اش نفی و ابطال ارزش‌های تجاری دنیای هنر است. این عبارت اغلب با بی‌دقتی و تسامح به‌کار رفته، و دایرۀ وسیعی از فرم‌های هنری همچون رخداد[۲]، چیدمان[۳] و هنر خاکی[۴] را در‌بر‌گرفته است. آرته پوورا[۵] با هنر مفهومی[۶] و کمینه‌گرایی (مینیمالیسم)[۷] نیز ارتباط تنگاتنگ دارد. این اصطلاح را نخستین بار جرمانو چلانت[۸] (۱۹۴۰ـ )، منتقد ایتالیایی، در ۱۹۶۷، به‌کار برد. چلانت چندین نمایشگاه در حیطۀ این موضوع برپا کرد و کتابی با نام آرته پوورا نگاشت که در ۱۹۶۹ انتشار یافت. این کتاب همان سال با نام آرته پوورا: هنر مفهومی، واقعی یا ناممکن؟ به انگلیسی ترجمه، و منتشر شد. آلبرتو بوری[۹] (۱۹۱۵ـ۱۹۹۵)، نقاش ایتالیایی از پیش‌گامان آرته پوورا بود، که در جنگ جهانی دوم اسیر، و در امریکا زندانی شد؛ در زندان به نقاشی پرداخت و از هر ماده‌ای که به دستش می‌رسید، همچون گونی، استفاده می‌کرد. آرته پوورا منحصر به ایتالیا نیست؛ بلکه هنرمندان بسیاری از کشورهای مختلف اروپا و امریکا نیز در این شیوه هنرآفرینی می‌کنند. این اندیشه که رواج چنین هنری، از‌بین‌رفتن ارزش‌گذاری تجاری در عالم هنر را در پی خواهد داشت، با شکست مواجه شد، زیرا دلّالان آثار هنری، بسیاری از آثار این جنبش را که ظاهراً هیچ ارزشی نداشتند، با موفقیت به‌فروش رساندند.