آرمسترانگ، ویلیام (۱۸۱۰ـ۱۹۰۰)
آرمِسْتِرانگ، ویلیام (۱۸۱۰ـ۱۹۰۰)(Armstrong, William)
(بارونِ کراگ‌ساید[۱]) مهندس انگلیسی. دستگاه‌هایی هیدرولیکی، و روشی کاملاً جدید برای ساخت لولۀ توپ کولاس‌دار ابداع کرد (۱۸۵۵). توپ کولاس‌دار از ته پّر می‌شد و لوله‌ای از جنس فولاد و آهن ورزیده[۲] داشت. توپ‌های قبلی سرپُر بودند و لوله‌ای از جنس برنز ریختگی داشتند. در ۱۸۸۰، توپ ۱۵۰میلی‌متری آرمسترانگ توپ سازمانی ارتش بریتانیا شد. در ۱۸۸۷، لقب بارون گرفت. ویلیام آرمسترانگ در نیوکاسل ـ اَپان ـ تاین[۳] زاده شد و در لندن حقوق خواند. در ۱۸۳۹، چرخ آبی فرازرانده[۴] را ساخت و پس از آن، اقدام به ساخت جرثقیل آبی کرد. این جرثقیل براثر فشار آبی کار می‌کرد که مستقیماً بر پیستونی، واقع در یک سیلندر، وارد می‌شد. حرکت پیستون از طریق مجموعه‌ای از چرخ‌دنده‌های مناسب به حرکت موردنظر تبدیل می‌شد. نخستین نمونۀ این جرثقیل در بارانداز نیوکاسل نصب شد (۱۸۴۶) و فشار لازم آن را شبکۀ لوله‌کشی آب شهر تأمین می‌کرد. در ۱۸۴۷، کارهای حقوقی را رها کرد و در الزویک[۵]، کارگاهی صنعتی برای ساخت جرثقیل هیدرولیکی[۶] تأسیس کرد. در ۱۸۵۰، انبارۀ فشار آبی[۷] را اختراع کرد. این انباره از استوانه‌ای بزرگ، حاوی یک پیستون قابل بارگذاری با فشار دلخواه تشکیل می‌شد. برای تلمبه‌کردن آب به زیر پیستون، از نیروی محرکی مانند ماشین بخار استفاده می‌کردند. این وسیله نصب دستگاه‌های آبی را، تقریباً در همه جا، ممکن ساخت و جابه‌جاکردن توپ‌های سنگین در ناوهای جنگی از کاربردهای ویژۀ آن بود. دستگاه‌های نظامی[۸] در ۱۸۵۴، مین زیردریایی را برای استفاده در جنگ کریمه[۹] طراحی کرد. سال بعد، توپی طراحی کرد که لولۀ آن تسمه‌ای از جنس آهن ورزیده بود که دور لولۀ داخلی فولادی پیچیده می‌شد. لولۀ این توپ خان‌کشی[۱۰] شده بود و گلوله‌های آن شکلی کشیده داشتند. ارتش بریتانیا ابتدا توپ آرمسترانگ را به‌کار گرفت (۱۸۵۹)، اما برای مدت کوتاهی، بار دیگر از توپ‌های سرپُر استفاده می‌کرد. در ۱۸۸۰، آرمسترانگ طرح توپی با لولۀ دولایه را کامل کرد که همۀ توپ‌های بعدی براساس آن ساخته شدند.