باباافضل، مقبره
باباافضل، مقبره
بنای مقبرۀ باباافضل کاشانی، حکیم و شاعر نیمۀ دوم قرن ۶ و ابتدای قرن ۷ هجری. بنیان اولیۀ بنا را از دورۀ ایلخانان می‌دانند. این بنا در روستای مرق کاشان قرار دارد. بنای آرامگاه در سال ۱۳۲۷ش با شمارهٔ ۳۷۳ در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات بنا
بنا، گنبدخانه‌ای با گنبد رُک هرمی‌شکل دارد که گریو بلند و دوازده وجه آن پوشیده از کاشی است. محراب، گچ‌بری زیبای گنبدخانه منسوب به قرن هفتم هجری است و کتیبه‌هایی به خط کوفی و نقوش برجستۀ گل و بوته بر آن دیده می‌شود. صندوق چوبی روی مرقد کتیبه‌ای به تاریخ ۹۱۲ق دارد که تعلق آن را به دورۀ صفوی نشان می‌دهد. علاوه بر این، کتیبه‌ای با تاریخ ۱۱۰۱ق در بنا هست که حاکی از اقدامات مرمتی بنا در دورۀ صفوی است. در کنار قبر باباافضل، قبر دیگری با پوشش کاشی است که منسوب به یکی از سلاطین زنگبار است. معروف است که وی در سفرش به ایران، مجذوب باباافضل شده و به خدمت وی در‌آمده است.