آفرین لاهوری، شاه فقیرالله (لاهور ۱۰۷۰ـ‍۱۱۵۴ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

آفرین لاهوری، شاه فقیرالله (لاهور ۱۰۷۰ـ‍۱۱۵۴ق) Afarin-e Lahori, Shah Faqirullah



شاعر فارس‌گوی شبه‌قاره. از ۲۰‌سالگی به سرودن شعر پرداخت. آزاد بلگرامی وی را هنگام تصنیف قصۀ هیرورانجها دید و در دیدار بعدی شعری از او خواست که آفرین مثنویانبان معرفت را به او داد. با سراج‌الدین آرزو نوشت‌وخواند داشت. در شاعری پیرو شیوۀ صائب و گاه ناصرعلی سرهندی بود. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی عرفانی ابجد فکر؛ مهتاب و کتان/جان ودل؛ امرتسر، ۱۳۱۹ش؛ مثنوی فکر عبث.