آلفروف، ژورس (۱۹۳۰-۲۰۱۹م)
آلفِروف، ژورِس (۱۹۳۰)(Alferov, Zhores)
| ژورس آلفروف Zhores Alferov | |
|---|---|
| زادروز |
ویتسیبسک، بلاروس ۱۹۳۰م |
| ملیت | روسیه ای |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | نوبل فیزیک مشترکا با هربرت کرومر و جک کیلبی (۲۰۰۰) |
فیزیک‌دان روس. با فیزیک‌دان آلمانی، هربرت کرومر[۱]، و مهندس برق امریکایی، جک کیلبی[۲]، به‌خاطر تحقیق دربارۀ فناوری اطلاعات و ارتباطات، در سال ۲۰۰۰ جایزۀ نوبل فیزیک گرفت. آلفروف در توسعۀ ساختارهای ناهمگن[۳] نیم‌رسانا[۴] پیش‌گام بود که در حوزۀ الکترونیکِ سرعت زیاد[۵] و اُپتوالکترونیک[۶] به‌کار می‌روند. اُپتوالکترونیک شاخه‌ای از الکترونیک برای ساخت وسایلی است که هم نسبت به الکترون و هم نسبت به فوتون حساس‌اند. در ۱۹۶۳، مستقلاً اصلی را مطرح کرد که ساختار دستگاه لیزری[۷] را شرح می‌داد و با استفاده از قطعات نیم‌رسانای ناهمگن ساخته می‌شد. نیم‌رساناهایی که ساختار ناهمگن دارند، مثل آرسنید گالیوم[۸]، از لایه‌های نازکی تشکیل می‌شوند که یک در میان نیم‌رسانایند. در ۱۹۶۹، اولین نیم‌رسانای ناهمگنی را ساخت که لایه‌های آن مجزا بود. به کمک این ساختار، لیزرهای نیم‌رسانای قابل استفاده در دمای اتاق ساخته شد. لیزرهای نیم‌رسانا معمولاً در دستگاه‌های پخش لوح فشرده و بارکُدخوان[۹]ها، و ارسال اطلاعات از طریق کابل تارِ نوری[۱۰] به‌کار می‌روند. آلفروف در ویتسیِبسک[۱۱]، واقع در بلاروس، زاده شد. در ۱۹۵۳، به مؤسسۀ فیزیک و مهندسی اِی اف آیوف[۱۲] در سن‌پترزبورگ[۱۳] روسیه پیوست و در ۱۹۸۷، مدیریت آن‌جا را برعهده گرفت. در ۱۹۸۹، نایب‌رئیس آکادمی علوم روسیه[۱۴] شد.