لیست، فرانتس (۱۸۱۱ـ۱۸۸۶)
لیسْت، فرانْتْس (۱۸۱۱ـ۱۸۸۶)(Liszt, Franz)
فرانتس لیست Franz Liszt | |
---|---|
زادروز |
۱۸۱۱م |
درگذشت | ۱۸۸۶م |
ملیت | مجارستانی |
شغل و تخصص اصلی | پیانونواز و آهنگ ساز |
شغل و تخصص های دیگر | کشیش غیررسمی |
آثار | سیزده پویم سمفونیک برای ارکستر، ازجمله پرلودها (۱۸۴۸) |
گروه مقاله | موسیقی |
خویشاوندان سرشناس | کنتس د آگو (همسر) |
پیانونواز و آهنگساز مجار. نابغۀ بیهمتای پیانو، که در ۱۲سالگی از هنرمندان عرصۀ کنسرت بود؛ بسیاری منتقدان موسیقی و موسیقیدانان او را بزرگترین پیانیست تمام دورانها دانستهاند. آثار احساسی، رُمانتیک، و معمولاً کروماتیک او عبارتاند از موسیقی پیانو (اتودهای ترافرازنده[۱]، ۱۸۵۱)، مسها و اوراتوریوها، ترانهها، موسیقی ارگ، و یک سمفونی. بسیاری از آثارش در زمرۀ موسیقی برنامهایاند؛ او از پیشگامان ابداع پوئم سمفونیک است. لیست مهمترین چهرۀ موسیقایی نهضت رُمانتیک برشمرده میشد؛ او بر دوران خود و بر قرن بعد نیز تأثیر گذاشته است. تا همین اواخر، شهرت لیست پس از مرگش زیاد نبود؛ شیوۀ زندگی او نگاهها را از موسیقیاش منحرف میکرد. غالباً اجراهای جدید از سمفونیها و پوئم سمفونیکها، و نیز کار پیانونوازانی همچون لزلی هوارد[۲]، آلفرد برِندل[۳]، و میخائیل رودی[۴]، از او چهرهای اندیشمند و جدی در عرصۀ آهنگسازی نشان داده است. لیست ابتدا از پدرش و بعد از کارل چِرنی[۵] تعلیم گرفت. در ۱۴سالگی اپرتی به نام دون سانچه[۶] را در پاریس، بهروی صحنه برد. از ۱۸۴۸ تا ۱۸۵۹ در سمت سرپرست موسیقی و رهبر ارکستر در وایمار[۷]، مهمترین آثار هکتور برلیوز[۸] و ریشارد واگنر[۹] را بهاجرا درآورد. پس از کنارهگیری از کار، در رم مستقر شد و به مذهب، عشق اولیۀ خود، روآورد و در ۱۸۶۵ یک کشیش غیررسمی شد (و عنوان آبه[۱۰] را اختیار کرد). برای اجرای کنسرتهای خود، تنظیمهای استادانهای از آثار ارکستری بتهوون، شوبرت[۱۱]، و واگنر برای پیانو ساخت. در ۱۸۲۷ پدرش درگذشت و او را نزد مادربزرگ پدریاش به پاریس فرستادند، که بر تحصیل او سرپرستی کرد. لیست در پاریس ماند، و پس از یک دوره عرفانگرایی مذهبی تحت تأثیر فلیسیته دو لامنه[۱۲]، در مقام نوازندۀ پیانو شهرت و موفقیت عظیمی بهدست آورد، ضمن اینکه رفتار مبالغهآمیز او بر روی صحنه تقریباً به اندازۀ تکنیک گیجکنندهاش در این موفقیت نقش داشت. در پاریس با رُمانتیکهایی همچون برلیوز، شوپن[۱۳]، پاگانینی[۱۴]، و ژرژ ساند[۱۵] ارتباط داشت و در ۱۸۳۳ با کنتس د آگو[۱۶] رابطه نزدیک برقرار کرد. آنان در ۱۸۳۵ برای زندگی به ژنو، رفتند و در آنجا دخترشان، بلاندین[۱۷]، بهدنیا آمد، و پس از او نیز در ۱۸۳۷ دختر دیگرشان، کوزیما[۱۸] (ابتدا همسر هانس فون بولو[۱۹] و بعد همسر ریشارد واگنر)، در کومو[۲۰] زاده شد.
ازجمله آثار اوست: ارکستری: سیزده پوئم سمفونیک برای ارکستر، ازجمله پرلودها[۲۱] (۱۸۴۸). آوازی و ارگ: ۵۵ ترانه؛ فوگ برمبنای حروف کلمۀ باخ؛ فانتزی (۱۸۸۵) و فوگ برمبنای آد نُس، آد سالوتارِم اوندام[۲۲]. پیانو: دو افسانه[۲۳]، رویای عشق[۲۴] (سه نکتورن، دراصل ترانه)، بیست راپسودی مجار.
- ↑ Transcendental Studies
- ↑ Leslie Howard
- ↑ Alfred Brendel
- ↑ Mikhail Rudy
- ↑ Carl Czerny
- ↑ Don Sanche
- ↑ Weimar
- ↑ Hector Berlioz
- ↑ Richard Wagner
- ↑ abbé
- ↑ Schubert
- ↑ Félicité de Lamennais
- ↑ Chopin
- ↑ Paganini
- ↑ George Sand
- ↑ Countess d’ Agoult
- ↑ Blandine
- ↑ Cosima
- ↑ Hans von Bülow
- ↑ Como
- ↑ Les Préludes
- ↑ Ad salutarem undam
- ↑ Légendes
- ↑ Liebsträume