مک داویل، ادوارد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)

مَکْ‌داوئِل، اِدْوارْد (۱۸۶۰ـ۱۹۰۸)(MacDowell, Edward)

مَکْ‌داوئِل، اِدْوارْد

آهنگ‌ساز رُمانتیک امریکایی. موسیقی او اساساً اروپایی ـ رُمانتیک است، اما در آثاری همچون سوییت سرخ‌پوستی (۱۸۹۵) از عناصر ساختاری ملی‌گرایانۀ امریکایی نیز بهره گرفته است. بهترین آثار او قطعه‌های پیانوی کوتاه و تغزلی‌اش است که نمونه‌ای از آن‌ها عبارت‌اند از «به یک گل سرخ وحشی» از مجموعۀ طرح‌های سرزمین جنگلی (۱۸۹۶). از محبوب‌ترین آهنگ‌سازان امریکایی دوران خود برشمرده می‌شد، و در آثار بلند‌پروازانه‌ای همچون کنسرتوی پیانو شمارۀ ۲‌ (۱۸۸۹)، و در قطعه‌های خانگی برای پیانو موفق بود. مک‌داوئل در نیویورک به‌دنیا آمد. پس از فراگیری پیانو در خانه، در ۱۸۷۶ به کنسرواتوار پاریس رفت و در آن‌جا به تحصیل پیانو زیرنظر مارمونتِل و فراگیری موسیقی نظری از ساوار پرداخت. پس از آن در ۱۸۷۸ با لوئیس اِلِرت در ویسبادن کار کرد و سال بعد وارد کنسرواتوار فرانکفورت شد و از راف آهنگ‌سازی آموخت. در ۱۸۸۱ استاد پیانوی کنسرواتوار دارمشتات شد و در ۱۸۸۲ به دعوت لیست نخستین کنسرتوی پیانوی خود را در زوریخ اجرا کرد. در ۱۸۸۸ پس از بازگشت به امریکا در بوستون، ماساچوست، اقامت و کار کرد و بعد سرپرستی بخش موسیقی دانشگاه کلمبیا را برعهده گرفت (۱۸۹۶ـ۱۹۰۴)، و دانشگاه پرینستون نیز یک دکترای افتخاری در موسیقی به او اعطا کرد. در ۱۹۰۴ علایم بیماری روانی در او بروز کرد و با صدماتی که به‌بار آورد بالاخره مرگ او را موجب شد. بیوۀ او در مزرعه‌شان در پیتسبورگ، نیوهمپشر، جمعیت مک‌داوئل را بنیاد گذاشت تا اقامتگاهی تابستانی برای هنرمندان عرصه‌های گوناگون باشد. ازجمله آثار اوست: ارکستری پوئم سمفونیک‌های هملت و اوفیلیا (از روی شکسپیر، ۱۸۸۵)، لانسلوت و اِلِین، لامیا (از روی کیتس، ۱۸۸۹). پیانو ۲۶ اپوس از آثار مخصوص تک‌نوازی پیانو، شامل چهار سونات، دو سوییت مدرن، ۲۴ اتود، قطعه‌های دریایی، حکایت‌های کنار آتش، مناظر نیوانگلند، همچنین دو کتاب تمرین‌های تکنیکی.

 

---