هارنن کورت، نیکلاوس (۱۹۲۹)
هارْنُن‌کورت، نیکُلاوس (۱۹۲۹)(Harnoncourt, Nikolaus)
رهبر ارکستر، یولن‌سل‌نواز، و موسیقی‌شناس اتریشی. از چهره‌های مهم و اصلی جنبش اصالت‌گرایی در اجرا، که در ۱۹۵۳ کُنسِنتوس موزیکوس وین[۱]، یک گروه هم‌نوازی برای اجرای موسیقی قدیم با سازهای آن دوران (سازهای دوره‌ای) را بنیاد گذاشت. برجسته‌ترین کار رهبری او، ضبط اپراهای مونته‌وردی[۲] و کُرال‌ها و آثار ارکستری باخ است. از ۱۹۶۹ رهبری کُنسِنتوس موزیکوس برعهدۀ همسرش، آلیس هارنُن‌کورت[۳] ویولن‌نواز (۱۹۳۰ـ )، بوده است. هارنن‌کورت در وین تحصیل کرد و از ۱۹۵۲ تا ۱۹۶۹ نوازندۀ ارکستر سمفونی وین بود. کُنسِنتوس موزیکوس در ۱۹۶۲ کنسرتوهای براندنبورگ[۴] باخ را ضبط کرد، در ۱۹۶۶ مسیح[۵] اثر هَندل[۶] را در لندن به‌اجرا درآورد، وکاستور و پولوکس[۷] اثر ژان ـ فیلیپ رامو[۸] و اپراهای مونته‌وردی را ضبط کرد. ویراست‌های هارنن‌کورت از آثار مونته‌وردی، انتخاب‌هایی ارزشمند در برابر اجراهای آزاد و سرراست ریموند لپارد[۹] از این آثارند، و اجراهای او از سوییت‌های تک‌نوازی ویولن‌سل باخ در تضاد با رهیافت ذهنی پابلو کاسالس[۱۰] و مستیسلاف روستروپوویچ[۱۱] قرار دارند. در ۱۹۸۹ اپرای کوزی فان توتّه[۱۲] را برای اپرای هلند، و در ۱۹۹۴ سری سمفونی‌های بتهوون را همراه با فیلارمونیای لندن (نخستین کار او با یک ارکستر سمفونی انگلیسی) رهبری کرد.