وبر، کارل ماریا (۱۷۸۶ـ۱۸۲۶)
وِبِر، کارْل ماریا (۱۷۸۶ـ۱۸۲۶)(Weber, Carl Maria)
آهـنـگ‌ساز آلـمــانی. با اپراهای فرایشوتس (تیرانداز ماهر)[۱] (۱۸۲۱) و اویـریـانـته[۲] (۱۸۲۳)، مکتب رُمانتیک اپرا را پایه‌گــــذاری کرد. وبر، رهـبـر موسیقی[۳] (رهبر ارشد ارکستر) شهر‌های برِسلاو[۴] (۱۸۰۴ـ۱۸۶۰)، پراگ[۵] (۱۸۱۳ـ۱۸۱۶)، و درسدن[۶] (۱۸۱۶) بود. برای اجرای اپرای اوبرون[۷] (۱۸۲۶)، که برای تئاتر کاونت گاردن[۸] ساخته بود به لندن رفت و در همان شهر درگذشت. وبر در ۱۰سالگی شاگرد میشائل هایدن[۹] شد. پس از مرگ مادرش در ۱۷۹۸ او را به وین[۱۰] و مونیخ بردند. در آن‌جا زیر‌نظر جووانّی والِزی[۱۱] و یوهان کالشر[۱۲] به تحصیل پرداخت، و در سیزده‌سالگی به چنان مهارتی در نوازندگی پیانو رسید که می‌توانست کنسرت بدهد. تا ۱۸۰۰ آهنگ‌های بسیاری برای جوانان ساخت و از زِنِفلدِر[۱۳]، گراورسازِ اتریشی، لیتوگرافی یاد گرفت. در ۱۸۰۳ در آوگسبورگ[۱۴] موفق شد، اپرای پیتر اشمُل و همسایه‌اش[۱۵] را به روی صحنه ببرد. در وین بار دیگر (۱۸۰۳ـ۱۸۴۰) از گئورگ فوگلِر[۱۶] تعلیم گرفت، که او را برای احراز مقام رهبری ارکستر در برسلاو توصیه کرد، و وبر در پاییز ۱۸۰۴ به آن شهر رفت. در ۱۸۰۶ موسیقی‌دان خانگی دوک اویگِن[۱۷] حاکم وورتمبرگ[۱۸] شد. وبر در ۱۸۰۷ در اشتوتگارت مستقر شد. آثار درخشان او برای کلارینت و ارکستر (دو کنسرتو و یک کنسرتینو) تاریخ ۱۸۱۱ را دارند؛ کویینتت[۱۹] کلارینت چهار سال بعد ساخته شد.