ویلا ـ لوبوس، هیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)
| جعبه زندگینامه |
|---|
ویلا ـ لوبوسْ، هِیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)(Villa-Lobos, Heitor)
آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر برزیلی. با تأثیر از آهنگ‌سازان روس و فرانسوی در دهۀ ۱۹۲۰، آثار نئوباروکی[۱] به‌سبک برزیلی پدید آورد، و در آن‌ها از رنگ‌ها و ریتم‌های میهنی استفاده کرد. استعداد او در خلق ملودی در سری کُرُس (سرنادها)[۲] (۱۹۲۰ـ۱۹۲۹) برای گروه‌های مختلف هم‌نوازی و مجموعۀ نُه باخیاناس برازیِلیراس[۳] (۱۹۳۰ـ۱۹۴۵)، با ساختاری به‌شیوۀ باخ، نمودیافته‌است. سایر آثار او عبارت‌اند از تکنوازی‌هایی برای گیتار و پیانو، موسیقی مجلسی، آثار کُرال، موسیقی فیلم[۴]، اپراها و دوازده سمفونی. ویلا ـ لوبوس پس از مدتی تعلیم ویولن‌سل[۵] به نوازندگی پیانو روآورد و دوره‌ای را به گشت هنری گذراند. در ۱۹۱۲ کاوش در موسیقی محلی سرزمین خود را آغاز کرد و در ۱۹۱۵ نخستین کنسرت مخصوص آثار خود را در ریو د ژانیرو[۶] به‌اجرا درآورد. در ۱۹۲۳ با کمک‌هزینه‌ای دولتی این امکان را یافت که چندسالی در پاریس زندگی کند، اما پس از بازگشت، در امر رهبری ارکستر و آموزش موسیقی فعالیت‌های مفیدی انجام داد. در ۱۹۲۹ کتابی دربارۀ موسیقی محلی برزیل به‌نام آلما دِ برازیل[۷] منتشر کرد. در ۱۹۳۰ مدیر آموزش موسیقی مدارس پایتخت شد. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراهای اسحاق[۸] (۱۹۱۴، اجرای کنسرتی ۱۹۴۰)، یرما[۹] (۱۹۵۶، اجرای صحنه‌ای ۱۹۷۱)؛ کمدی موزیکال ماگدالنا[۱۰] (۱۹۴۸)؛ بالۀ اویراپورو[۱۱]. کُرال و ارکستری اوراتوریوی ویداپورا[۱۲]؛ چهارده اثر با عنوان کُرُس در قالبی جدید؛ آثار ارکستری، شامل پوئم سمفونیک آمازوناس[۱۳]. موسیقی مجلسی نوِنت[۱۴] برای سازهای بادی، هارپ، سازهای کوبه‌ای، و کُر، کوینتت[۱۵] برای سازهای بادی (۱۹۲۳).