معمار

مِعمار (architect)

(آرشیتکت) شخصِِ واجد شرایط برای طراحی ساختمان و نظارت بر اجرای آن. در عصر امپراتوری‌های یونان و روم، جایگاه معمار کاملاً شناخته‌شده بود؛ ویتروویوس ‌وظایف او را توصیف می‌کند؛ اما در قرون وسطا، این لقب به‌ندرت به‌کار می‌رفت، و در انگلستان از لفظ «استاد» به‌جای آن استفاده می‌شد. واژۀ معمار د ر قرن ۱۶ احیا شد و اینیگو جونز در اوایل قرن ۱۷ آن را به‌کار برد. در طی قرون ۱۷ و ۱۸، مقام معمار مشخص‌تر گردید. اگرچه در دوران رنسانس۴ دانشگاه‌های خاصی در ایتالیا تأسیس شد، روش معمول برای ورود به این حرفه هنوز هم شیوۀ استاد ـ شاگردی بود. در ۱۶۷۱ با تأسیس آکادمی سلطنتی معماری در فرانسه به همّت ژان باپتیست کولبر، در پذیرش اهمیت آموزشِ مناسب برای معماران گام مؤثری برداشته شد.

 

---