ابداء
اِبداء
(در لغت به معنی آغازکردن، آشکارساختن و نوآفریدن) اصطلاحی در کلام. اِبداء و ابتداء تعابیری است دربرابر اِعاده و در معنی اِبداع که مراد از آن، ایجاد غیرمسبوق به مثل؛ یا نخستین‌بار آفریدن چیزهاست. اِبداء و اعاده، افعالی خدایی است و خداوند در قرآن (معناً و نه لفظاً) مُبدأ و مُعید خوانده شده است، «هُوَالذّی یُبْدِؤُالخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ» (روم، ۲۷). نیز← اِبداع؛ اِعاده