بهمنی، محمدعلی (دزفول ۱۳۲۱ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
محمدعلی بهمنی
زادروز دزفول 1321ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی شاعر و ترانه‌سرا
آثار باغ لال (۱۳۵۰)؛ در بی‌وزنی (۱۳۵۱)؛ عامیانه‌ها (۱۳۵۵)؛ گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)؛ گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹)
گروه مقاله ادبیات
محمدعلی بهمنی
محمدعلی بهمنی

محمدعلی بهمنی (دزفول 21 فروردین ۱۳۲۱ - تهران 9 شهریور 1403ش)

شاعر و ترانه‌سرای ایرانی. با اصالتی تهرانی در دزفول به دنیا آمده؛ بخش عمدۀ زندگی‌اش را (جز رفت‌وآمدهای مدامش به تهران) در بندرعباس گذرانده است. هم در شیوۀ سنتی و هم در شیوۀ جدید شعر گفته است، اما اغلب، با غزل‌های خود، که به‌لحاظ مضمون و تصویر به شعر نیمایی نزدیک است و برای زبان ساده و صمیمی‌اش شناخته شده است. بهمنی به امور چاپ و نشر نیز پرداخته و از اواخر دهۀ 1340ش هم علاوه ‌بر شعرگویی به ترانه‌سرایی روی آورد. کما این‌که از سال‌های پیش از انقلاب تاکنون تعداد زیادی از ترانه‌ها و غزل‌هایش توسط خوانندگان موسیقی پاپ و سنتی اجرا شده‌اند. از جملۀ معروف‌ترین این آثار، ترانه‌های خرچنگ‌های مردابی (با صدا و آهنگسازی حبیب محبیان)، دهاتی (با صدا و آهنگسازی شادمهر عقیلی)، رودخونه‌ها (با صدای رامش و آهنگسازی صادق نجوکی) و بهار بهار (با صدا و آهنگسازی ناصر عبداللهی و تورج شعبانخانی) است.

بهمنی طی دو دهۀ آخر زندگی‌اش در رأس یا عضو ارشد شوراهای شعر و ترانۀ دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین صداوسیمای جمهوری اسلامی بود و همچنین سابقۀ داوری در جشنواره‌های شعر فجر و دیگر جوایز حکومتی را نیز در سوابقش داشت. وی به همراه شاعرانی چون منوچهر نیستانی، حسین منزوی، نوذر پرنگ و سیمین بهبهانی از شاعرانی است که ضمن ایجاد تغییراتی در غزل سنتی باعث رونق دوبارۀ این قالب طی سال‌های پس از انقلاب شده‌اند.

محمدعلی بهمنی به دنبال سکته و خونریزی شدید مغزی در بیمارستان تندیسِ تهران درگذشت.


کتاب‌شناسی

  • باغ لال (۱۳۵۰)
  • در بی‌وزنی (۱۳۵۱)
  • عامیانه‌ها (۱۳۵۵)
  • گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)
  • گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹)
  • دهاتی (۱۳۷۷)
  • غزل (۱۳۷۷)
  • شاعر شنیدنی است (۱۳۷۷)
  • عشق است (۱۳۷۸)
  • نیستان (۱۳۷۹)
  • کاسهٔ آب دیوژن، امانم بده (۱۳۸۰)
  • این خانه واژه‌های نسوزی دارد (۱۳۸۲)
  • من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم (۱۳۸۸)
  • غزل زندگی کنیم (گزیده غزل) (۱۳۹۲)