ابراهیم عثمانی
ابراهیم عثمانی (۱۰۲۴ـ۱۰۵۸ق)
نوزدهمین سلطان عثمانی (حک: ۱۰۴۹ـ۱۰۵۸ق). پسر احمد یکم بود و دوران جوانی را در دورۀ برادرانش، عثمان دوم و مراد چهارم، در زندان گذراند و پس از مرگ مراد که بی‌جانشین بود به سلطنت رسید. با کشتن وزیر اعظم، قَرَه مصطفی پاشا با توطئۀ درباریان در ۱۰۵۳ق، ثبات نسبی حکومت ابراهیم از بین رفت و او بازیچۀ دست مادر خود و درباریان شد. مهم‌ترین رویداد دورۀ او جنگ بی‌نتیجه با ونیز در جزیرۀ کِرت بود (۱۰۵۶ق). ابراهیم سرانجام با شورش یَنی‌چری‌ها از سلطنت برکنار و چندی بعد به فتوای شیخ‌الاسلام کشته شد. پیکرش را در اَیاصوفیه به خاک سپردند. شورشیان پس از او پسرش، محمد چهارم، را به سلطنت رساندند. ابراهیم مردی کم‌خرد، ضعیف‌النفس و خوشگذران بود و به پوست و ابریشم علاقۀ بسیار داشت. در پادشاهی او چند تن از وزیران اعظم بادرایت به قتل رسیدند و فساد و رشوه‌خواری دوباره رواج یافت. دورۀ فرمانروایی او را دورۀ سلطنت «زنان» دانسته‌اند.