مسجد تاری خانه

مسجد تاری‌خانه (دامْغان)

مسجد تاري‌خانه

از قدیمی‌ترین بناهای دورۀ اسلامی در ایران که در شکل قوس‌ها و ستون‌های آن، تأثیر معماری پیش از اسلام مشهود است. در وجه تسمیۀ این بنا، «تاری» را به‌معنای خدا، و تاری‌خانه را به‌معنای خدای خانه گفته‌اند. بعضی دیگر معتقدند که این مسجد قبلاً آتشکده بوده است، و پس از اسلام آن را «ناری‌خانه» و سپس تاری‌خانه خواندند. مؤلف مرآة‌البلدان، ساختِ آن را به حکم امیرالمؤمنین علی (ع) دانسته، لیکن آندره گدار ساختِ آن را به اواسط قرن ۲ق نسبت داده است. مسجد تاری‌خانه در زلزله‌های قرون ۳ و ۴ق سالم ماند، و تا قرن ۵ق مسجد جامع، و اصلی شهر بود. در ابتدای این قرن، امیر بختیار بن محمد، مناره‌ای آجری برای مسجد احداث کرد. پس از این دوره، بنای مسجد به‌تدریج به‌ویرانی گرایید؛ در قرن ۱۳ق، بخش‌های کوچکی از آن باقی مانده بود. پس‌از آن، طاق‌های مسجد بازسازی شد، و امروزه قوس‌های بیضی‌شکل بنای اولیۀ مسجد، و قوس‌های جناغیِ پس از بازسازیِ آن، در کنار هم دیده می‌شوند. نيز   ← تاری_خانه

 

---