ستون سازی، شیوه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Shahraabi (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ستو‌ن‌سازی، شیوه (order)

ستو‌ن‌سازي، شيوه

در معماری کلاسیک[۱]، ستون (شامل سرستون[۲]، میل‌ستون[۳] و ته‌ستون[۴]) و پیشانی ستون[۵]، که به‌‌صورت یک کل در نظر گرفته می‌شود. پنج شیوۀ ستون‌سازی عبارت‌اند از دوریکی[۶]، ایونیایی[۷]، کورَنتی (قُرَنْتی[۸])، توسکانی[۹] و ترکیبی[۱۰]. قدیمی‌ترین شیوۀ ستون‌سازی، شیوۀ دوریکی یا دوریسی (بدون ته‌ستون) بود، که سابقۀ آن به پیش از قرن ۵پ‌م بازمی‌گردد،؛ پس از آن شیوۀ ایونیایی (با سرستون‌های طوماری) سر برآورد، و نخستین‌بار در آسیای صغیر تجلّی یافت. شیوۀ کورنتی (با سرستون‌های برگدار) از پایان قرن ۵پ‌م پدیدار شد؛ اما شیوۀ ترکیبی نخستین‌بار در طاق تیتوس[۱۱] در روم، در ۸۲م به‌کار رفت. هیچ ستون توسکانی از عهد باستان برجا نمانده، و از قرار معلوم این شیوه، در دوران اتروسکی[۱۲]ها باب شده است. سباستیانو سرلیو[۱۳]، زادۀ ایتالیا، در رساله‌اش در باب معماری (۱۵۳۷ـ۱۵۵۱)، هر پنج شیوه را به‌‌تفصیل شرح داده است.

 


  1. classical
  2. capital
  3. shaft
  4. base
  5. entablature
  6. Doric
  7. Ionian
  8. Corinthian
  9. Tuscan
  10. Composite
  11. Titus
  12. Etruscan
  13. Sebastiano Serlio