فاگوت
فاگوت (bassoon)
(یا: باسون) ساز بادی دوزبانه‌ای در دو، ساز باس خانوادۀ اُبوآ. لولۀ بلند این ساز که ۲.۵ متر طول دارد بر روی خودش تا خورده و طنینی غنی و عمیق دارد. رپرتوآر کنسرتی فاگوت از آثار دوران اولیۀ باروک و ویوالدی[۱] و موتسارت، تا دوکا[۲] و اشتوکهاوزِن[۳] را دربرمی‌گیرد. فاگوت در حدود ۱۶۶۰ به‌مثابۀ یک ساز کنتینوئو و برای تقویت خط باس، از اصطلاح ساز رنسانسی کورتال[۴] ساخته شد. پیشرفت‌های بعدی این ساز در قرن ۱۸ به پیدایش دوبل باسون یا کنترفاگوت، یک اکتاو بم‌تر، انجامید. هردو ساز، چابکی طنزآمیزی را به‌‌نمایش می‌گذارند که با گسترۀ آوایی بم و طنین غنی مغایرت دارد، اما قادر به اجرای تک‌نوازی‌های شکوهمند در ردیف‌های بالایند، که میزان‌های وهم‌انگیز آغازین بالۀ تقدیس بهار[۵] اثر استراوینسکی[۶] (۱۹۱۳) نمونۀ معروفی از این دست برشمرده می‌شود.