فتوریالیسم

فُتورِئالیسم (Photorealism)

يک اثر فتورئاليسم

(یا: سوپررئالیسم؛ هایپررئالیسم) شیوۀ رایج در نقاشی و مجسمه‌سازی اواخر دهۀ ۱۹۶۰ و دهۀ ۱۹۷۰، به‌ویژه در امریکا، که واقع‌گرایی عکس‌گونه و دقّت موشکافانه در جزئیات، مشخصۀ آن است. هدف هنرمندان فتورئالیست خلق گزارشی است از مردم، مکان‌ها و اشیا، که کاملاً بی‌طرفانه و فارغ از هرگونه برداشت و تعبیر و تفسیر شخصی باشد؛ این رویکرد، گاه تا مرز سوررئالیسم پیش می‌رود. چاک کلوس (۱۹۴۰ـ ) و ریچارد استیز (۱۹۳۶ـ )، نقاشان امریکایی، و دوئین هنسن (۱۹۲۵ـ )، مجسمه‌ساز امریکایی، نمایندگان پیشرو این شیوه بودند. هنرمندان این شیوه، که از پاپ آرت مایه می‌گرفت، فرهنگ عامۀ زمان و فنآوری‌های پیشرفته را به‌نمایش می‌نهادند. فتوررئالیست‌ها با استفاده از عکس‌های خودگرفته و یا عکس‌های رسانه‌های مختلف، تلاش می‌کردند که واقعیت‌ها را در حد اعلای پیش‌پاافتادگی و ابتذال آن منعکس کنند. آنان یا از روی عکس کپی‌برداری می‌کردند و یا اسلایدهای رنگی را مستقیماً بر روی بوم می‌انداختند. در برخی کارهای فتورئالیستی، شباهت‌هایی با هنر کمینه‌گرا و هنر مفهومی به‌چشم می‌خورد.

 

---