مکتب فونتن بلو
مکتب فونْتِن‌بلو (Fontainebleau School)
مکتب مانریستی (شیوه‌گری)[۱] فرانسوی در نقاشی و مجسمه‌سازی. این مکتب در دربار فرانسوای اول[۲] پا گرفت؛ او هنرمندان ایتالیایی را به فونتن‌بلو[۳]، نزدیک پاریس، دعوت کرد تا کلبۀ شکارگاهش را تزیین کنند. روسّو فیورنتینو[۴] در ۱۵۳۰، و فرانچسکو پریماتیتچو[۵] در ۱۵۳۲، به آن‌جا رفتند. ایشان شیوۀ تزیینی متمایزی را از ترکیب نقش‌برجستۀ[۶] گچی و نقاشی ابداع کردند. آثار هنریِ شکل‌نما[۷] و سرشار از تزیینِ آنان، تا پایان قرن ۱۶ بر هنر فرانسه مسلط ماند. دیگر هنرمندان وابسته به این مکتب عبارت بودند از بنونوتو چلّینی[۸]، نیکولو دل آباته[۹]، ژان کوزن مهتر[۱۰] و آنتوان کارون[۱۱] (ح ۱۵۱۵ـ ح ۱۵۹۳). (نخستین) مکتب فونتن‌بلو که از ۱۵۳۰ تا ۱۵۶۰ در اوج شکوفایی بود، در اواخر قرن ۱۶ به مکتبی موسوم به مکتب دوم فونتن‌بلو منتهی شد که اهمیت و شکوفایی کمتری داشت و از هنر فلاندری[۱۲] و مکتب بولونیا[۱۳] متأثر بود. ژاکوب بونل[۱۴] (۱۵۵۱ـ۱۶۱۴)، توسن دوبروی[۱۵] (۱۵۶۱ـ ۱۶۰۲) و مارتَن دو فرمینه[۱۶] (۱۵۶۷ـ۱۶۱۹)، نمایندگان کم‌اهمیت‌تر این دوره بودند.