عبدالهادی شیرازی (نجف ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ق)
عبدُالهادی شیرازی (نجف ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ق)
فرزند میرزا اسماعیل حسینی شیرازی، فقیه امامی. برادرزادۀ میرزا محمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ بود. در نجف نزد کسانی چون میرزا علی‌‌آقا شیرازی، میرزا محمدتقی شیرازی، محمدکاظم خراسانی، شیخ‌الشریعه اصفهانی، میرزا ابراهیم اصطهباناتی و آقاضیاء عراقی درس خواند. در پیکار علیه انگلیس با میرزا محمدتقی شیرازی (میرزای دوم) همراه بود. عبدالهادی از مدرسان نامدار حوزۀ علمیۀ نجف و سلوک عرفانی او زبانزد بود. شعر نیز به‌خوبی می‌سرود. از ۱۳۶۹ق بینایی خود را از‌دست داد و تلاش او برای درمان، حتی با مسافرت به ایران و مراجعه به پزشکان ایرانی نیز ثمر نداشت. از آثارش: دارالسلام فی‌الفروع و الاحکام؛ رساله‌هایی در لباس مشکوک؛ صوم؛ مطهرات؛ استصحاب؛ اجتماع امر و نهی و رضاع؛ رسالۀ عملیه به فارسی و عربی.