عبس، سوره
عَبَسَ، سوره
سورۀ شمارۀ ۸۰ به‌ترتیب مصحف و ۲۴ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۴۲ آیه و ۱۳۳ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره آمدن کلمۀ «عَبَسَ» در آغاز آن است. در آن، به آمدن نابینایی نزد پیامبر اشاره دارد. برخی گفته‌اند که چون پیامبر با بزرگان قریش مذاکره می‌کرد، به او توجه نفرمود و برای همین خداوند با این آیات او را توبیخ کرد. اما کثیری از مفسران شیعی این سوره را مربوط به رسول اکرم (ص) نمی‌دانند. نام دوم آن «اعمی» است، زیرا در آیۀ ۲ به‌کار رفته؛ و آن را «سَفَرَه» (جمع سفیر)، که در آیۀ ۱۵ آمده، نیز می‌نامند. از سوره‌های «مفصّلات» و نسبتاً کوچک است. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از یادآوری نعمت‌های الهی و توجه به‌سوی حق، ضرورت گشاده‌رویی، توجه‌دادن انسان‌ها به خلقت آن‌ها از آبی ناپاک (برای ازبین بردن تکبّر) و توصیف روز جزا.