عیذاب
عَیذاب
بندری قدیمی در ساحل افریقایی دریای سرخ. در قرن ۳ق بندری بود که زائران مکه و تاجران یمنی از آن استفاده می‌کردند. این مکان از طریق جاده‌های کاروان‌رو، از اسوان و قوص به درۀ نیل متصل می‌شد. عیذاب که اساساً دهکده‌ای با خانه‌های گلین بود، از قرن ۵ق به‌سبب افزایش مبادلات کالا بین مصر و یمن، رونق گرفت و اهمیت یافت. ابن بطوطه در ۷۲۵ق از آن‌جا به‌عنوان شهری بزرگ یاد کرده است. مردم محل عمدتاً مسلمان بودند و خاندان حاکم شهر که به عربی الهَدَربی (یا حَدرُبی) خوانده می‌شد، بر سر سهم حاصل از عایدات بندر با مصریان در کشاکش بود. سلطان مملوک مصر (حک: ۸۲۵ـ۸۴۲ق) ظاهراً به تلافی غارت کاروانی که عازم مکه بود، این بندر را ویران کرد و سواکِن جای آن را گرفت. ویرانه‌های عیذاب هنوز بر پشته‌ای هموار و بی‌آب در دوازده مایلی شمال حَلَیب باقی است.