آیت بخارایی، عبدالشکور (بخارا ۱۲۳۱ـ۱۳۰۶ق)
آیَتِ بُخارایی، عَبْدُالشَّکور (بخارا ۱۲۳۱ـ۱۳۰۶ق)
شاعر فرارودی. پس از پایان تحصیلات در زادگاهش، به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری پرورش داد. مدتی، در شهرهای نهرپی، تراکول، چارجو و نسف قاضی بود. در علوم ادبی، فلسفه و تفسیر دستی داشت و در خانه‌اش انجمن ادبی برپا می‌کرد. درون‌مایۀ سروده‌هایش عرفانی و اجتماعی و به پیروی از بیدل دهلوی است.