افراز نمایندگی
اِفْراز نمایندگی (apportionment)
نظامی برای توزیع تعداد نمایندگان قوۀ مقننه یا نهادی دیگر بین حوزه‌های جداگانه. دانشمندان علوم سیاسی پنج روش اصلی را برای افراز نمایندگی مشخص کرده‌اند: ۱. براساس جمعیت، مانند مجلس نمایندگان ایالات متحد، که در آن هرچه ایالتی پرجمعیت‌تر باشد تعداد نمایندگان بیشتری را روانۀ این مجلس می‌کند؛ ۲. براساس واحدهای حکومتی یا جغرافیایی، مانند سنای ایالات متحد، که در آن از هر ایالت، جدا از وسعت و جمعیت آن، دو سناتور حضور دارد؛ ۳. براساس گروه‌های شغلی، قومی، یا اجتماعی، مثلاًَ زمانی در انگلستان هر تاجری که در شهر لندن منصبی داشت می‌توانست جز رأیی که در محل سکونتش در خارج از لندن داده بود، در لندن نیز رأی دهد؛ ۴. براساس ثروت و دارایی، چنان‌که در نخستین سال‌های تشکیل ایالات متحد داشتن میزان مشخصی از دارایی در هر ایالت جزء شرایط رأی‌دهندگان بود؛ ۵. براساس قدرت رأی‌دهی حزب. در ایران، تعداد نمایندگان هر شهر و استان در مجلس شورای اسلامی یا مجلس خبرگان براساس جمعیت آن است با حدّنصاب مقرر در قانون.