انگشت نگاری وراثتی

اَنگُشت‌نِگاریِ وِراثَتی (genetic fingerprinting)
(یا: انگشت‌نگاری دی‌ان‌ای) روشی در تشخیص هویت قانونی. پروفسور آلِک جفریز ( ـ۱۹۵۰) آن را در انگلستان ابداع کرد. در این روش، الگوی بخش‌های معینی از مادۀ وراثتی دی‌اِن‌اِی را، که در هر فرد منحصر به فرد است، تعیین می‌کنند. این روش نیز مانند انگشت‌نگاری معمولی دقیقاً افراد انسانی را از یکدیگر متمایز می‌سازد و فقط از تمایز زاده‌های یکسان حاصل از یک یاختۀ تخم (دوقلوها و چندقلوهای یکسان) عاجز است. به‌علاوه، برای تشخیص هویت با این روش فقط به مادۀ اندکی، مانند یک یاختۀ منفرد، نیاز است. در انگشت‌نگاری وراثتی، دی‌اِن‌اِی‌ را از یاخته‌ها جدا می‌کنند و سپس، توالی‌های مادۀ وراثتی بین افراد را مقایسه می‌کنند. الگوی دی‌اِن‌اِی را از نمونه‌های پوست، مو یا منی تعیین می‌کنند. گرچه تفاوت‌های بسیار اندک و حدود ۰.۱ درصد در افراد غیرخویشاوند است، نواحی معینی از دی‌اِن‌اِی، معروف به نواحی بسیار متغیر، در هر فرد منحصر به فرد است. انگشت‌نگاری وراثتی برای آزمون تعیین پدر، و در پزشکی قانونی و مطالعات درون‌زادگیری به‌کار می‌رود.

 

---