بارک زایی

بارَک‌زایی
طایفۀ افغان، از طوایف ابدالی، مرکّب از تیره‌های محمّدزایی، شیرزایی، اچکزایی، نصرت‌زایی، سدوزایی و جز آن‌ها. اغلب تیره‌های بارک‌زایی از قرن گذشته به یک‌جانشینی روی آوردند. گروه‌هایی از این طایفه در عصر صفویه مقیم ناحیۀ فراه بوده‌اند. میرباران بارک‌زایی از سرداران ارتش نادرشاه بود. از این طایفه، دومین سلسلۀ پادشاهی افغانستان، یعنی بارک‌زایی‌ها (۱۲۵۹ـ۱۳۹۳ق/۱۸۴۳ـ۱۹۷۳م)، با حمایت‌های گستردۀ دولت انگلیس به قدرت رسیدند. مؤسس این سلسله، امیر دوست‌محمّدخان بارک‌زایی، پسر پاینده محمّدخان، سرکردۀ ایلات و طوایف بیابان‌نشین و کوهستانی نواحی قندهار و کابل، بود. جنگ‌های این سلسله با دولت قاجار و حمایت‌های دولت انگلیس از آن‌ها، به جدایی کامل افغانستان، به ویژه ناحیۀ هرات از ایران انجامید.