بدعیه

بِدْعیّه

پیروان یحیی بن اصرم، از فرق خوارج. اینان با بدعت‌نهادن و گواهی بر این گفته که ما یقیناً مؤمن و اهل بهشتیم، از گفتارهایی شک‌برانگیز چون «اهل بهشت خواهیم بود» و «من مؤمنم» پرهیز کردند و از شیوۀ دیگر خوارج دست کشیدند و بدعیّه خوانده شدند. به عقیدۀ این جماعت، هر که باور آنان را بپذیرد بی‌گمان اهل بهشت است و در آن هیچ شکی جایز نیست.