بقعه آل بویه

بُقعۀ آل ‌بویه
مدفن جمعی از سلاطین آل بویه، واقع در نجف. عضدالدولۀ دیلمی بعد از فتح بغداد به بازسازی و بنای بقعه و بارگاه بر فراز قبور امامان شیعه و امامزادگان، از‌جمله آستانه‌های حضرت علی (ع) و سیدالشهدا (ع) پرداخت (۳۶۴ـ۳۷۲ق) و بقعه‌ای را نیز در پایین پای امام علی (ع) برای دفن خود تعیین کرد. عضدالدوله اولین سلطانی بود که پس از مرگ در نجف اشرف دفن شد. نخست وی را در کاخ سلطنتی بغداد دفن کردند و سپس در ۳۷۹ق فرزندش شرف‌الدوله بنابه وصیت پدر، پیکرش را به نجف اشرف منتقل کرد و در بقعۀ کنونی به خاک سپرد. بعد از عضدالدوله، چند تن دیگر از سلاطین آل بویه نیز وصیت کردند که پیکرشان در نجف اشرف دفن شود. جز بقعۀ یادشده، بقعۀ دیگری نیز در کربلا و در آستانۀ حسینی مشهور به بقعۀ آل بویه، گروهی از امرای آل بویه را در خود جای داده است.