بنجیر، محمد بن عبدالغالب (کربلا ۶۰۲ق)

محمد بن عبدالغالب بنجیر;
زادروز	کربلا ۶۰۲ق;
شغل و تخصص اصلی	شاعر
آثار	منهاج العابدین فی بیان الدین در اصول و فروع دین؛ اسرارالمتالهین؛ مرصادالمنجمین در هییت
گروه مقاله	فلسفه ; منطق و کلام

بُنجیر، محمد بن عبدالغالب (کربلا ۶۰۲ق)

شاعر، صوفی و متکلم شیعی ایرانی. در بیشتر علوم اسلامی، هندسه و ریاضیات و علوم غریبه تبحر داشت و خوشنویسی توانا بود. پس از فراگیری فنون ادب، مدارج اجتهاد را نیز پیمود. ریاست صوفیۀ شیراز با او بود. در سال‌های پایانی زندگی به عتبات رفت و در کربلا ساکن شد. در ۶۰۲ق، یعنی یک‌سال پس از مرگ فرزندش در تکیۀ آستان حسینی معتکف شد و همان‌جا درگذشت. تقسیم آب قنات‌های حومۀ شیراز را که به «قانون تخته‌واره» موسوم بوده است، از ابتکارهای او دانسته‌اند. از آثارش: مِنْهاج‌ُالعابدین فی بَیانِ‌الدین در اصول و فروع دین؛ اَسْرارُالمُتَأَلِهین؛ مِرْصادُالمُنَجِمین در هیئت؛ حَدیقَة‌المُهَندسین؛ الاِفراح فی باب‌الاَلْواح در باب قانون تخته‌واره؛ العَجیبة فی‌العلوم ِالغَریبة؛ دیوان شعر.