بیات، بابک (تهران ۱۳۲۵ـ ۱۳۸۵ش)
بَیات، بابَک (تهران ۱۳۲۵ـ ۱۳۸۵ش)
(نام اصلی: علی‌حسین بیات مطلق) آهنگ‌ساز ایرانی، تنظیم‌کنندۀ قطعات موسیقی پاپ و موسیقی فیلم‌های ایرانی. در نوجوانی با موسیقی روز اروپایی آشنا شد و ابتدا به‌طور خودآموز و سپس با راهنمایی میلاد کیایی، در کلاس‌های شبانه هنرستان موسیقی، از ثمین باغچه‌بان موسیقی را آموخت و در دسته‌های کُر، اپرا و کُر ملی، به رهبری ایرج گلسرخی، شرکت کرد. اولین تجربۀ او در موسیقی متن فیلم در فیلم غریبه، به‌کارگردانی شاپور قریب، با همراهی واروژان هاخباندیان، آهنگ‌ساز و تنظیم‌کنندۀ مشهور وقت، بود. از دیگر فعالیت‌های اوست: ساختن موسیقیِ تعدادی ترانه (۱۳۲۷ـ۱۳۵۰)، با ایرج جنتی عطایی، برای برخی خوانندگان پاپ در آثاری مانند مادر بزرگ، جنگل، خاتون، سایه، کتیبه، طلایه‌دار، رسول رستاخیز. بابک بیات در کار آهنگ‌سازی و تنظیم، شاگرد مستقیم محمد اوشال، آهنگ‌ساز مطرح آن زمان، بود و برای چندین کاست شعر و صدای شاعران نیز آهنگ‌سازی کرده است؛ ازجمله دو آلبوم چیدن سپیده‌دم و سکوت سرشار از ناگفته‌هاست، ترجمۀ آزاد احمد شاملو از اشعار مارگوت بیکل با همراهی پیانوی آندره آرزومانیان. بیات طی ۳۵ سال برای بیش از ۵۰ فیلم تلویزیونی و سینمایی آهنگ‌سازی کرده است که شماری از آن‌ها عبارت‌اند از برهنه تا ظهر با سرعت، به‌کارگردانی خسرو هریتاش (۱۳۵۵)؛ مرگ یزدگرد، ساختۀ بهرام بیضایی (۱۳۶۱)؛ افسانۀ سلطان و شبان، به‌کارگردانی داریوش فرهنگ (۱۳۶۴)؛ عروسی خوبان، ساختۀ محسن مخملباف (۱۳۶۱)؛ پردۀ آخر، به‌کارگردانی واروژ کریم‌مسیحی (۱۳۶۹)؛ مسافران، ساختۀ بهرام بیضایی (۱۳۷۰)؛ روز فرشته، ساختۀ بهروز افخمی (۱۳۷۳)؛ سام و نرگس، به کارگردانی ایرج قادری (۱۳۸۲)؛ مرسدس ساختۀ مسعود کیمیایی (۱۳۷۹)؛ و به من نگاه کن، ساختۀ شهرام اسدی (۱۳۸۲).