بیت العتیق
بیتُ‌العَتیق
(در لغت به‌معنای خانۀ قدیمی) در قرآن، نام دیگر کعبه. دوبار در سورۀ حج (آیات ۲۹ و ۳۳) به‌کار رفته است. سبب این‌که چرا نام عتیق را انتخاب کرده‌اند، در منابع مختلف، به وجوهی متفاوت اشاره شده است؛ مانند ۱. زیرا ابتدا آن را آدم و سپس ابراهیم بنا کردند؛ ۲. چون بیتی کریم است؛ ۳. خداوند آن را از غرق‌شدن در طوفان نوح حفظ کرد؛ ۴. خداوند آن را از دست ستمگران محفوظ نگه داشته است، چنان‌که از حمله و هجوم و شر ابرهه در امان داشت. بعضی مفسران معنای «سرای کهن و شریف» را برای بیت عتیق از سایر معانی مناسب‌تر دانسته‌اند. «بیت‌الحرام» (مائده، ۲، ۹۷) که لقب دیگر خانۀ کعبه، به‌معنای «سرای شکوهمند و محترم» است، مؤیّد این معنی است.