قنادی
قنّادی
از مشاغل سنّتی در ایران. منظور از قنادی عملِ تهیه و پختِ انواع شیرینی و فروش آن است. کارِ قنادان، تا پیش از وفورِ قند و نبات و آب‌نبات و نُقل کارخانه‌‌ای، بیشتر تولید این اقلام بود. پس از ورودِ دو نوع قند بلژیکی و روسی به بازارِ ایران، رفته‌رفته کار قنادان به تولید شیرینی منحصر شد. اگرچه از لفظِ قنادی فقط تهیه و تولید انواع شیرینی سنتی (مانند زولبیا، بامیه، مسقطی و حلوا ارده و سوهان و انواع نان فرنگی چون کِیک و رولِت و نانِ خامه‌ای و جز آن‌ها) مراد می‌شود، در دکّان‌های قنادی انواع آجیل خشک نیز عرضه می‌شود. کارگاهِ شیرینی‌پزی معمولاً در محوطه‌ای جدا از محل فروش، زیرزمینِ دکّان یا محوطۀ پشتی آن یا در محلی دیگر، قرار دارد.