قران السعدین
قِران‌السَّعْدَین
از امیرخسرو دهلوی، منظومه‌ای تاریخی، به فارسی، به وزن مخزن‌الاسرار نظامی. امیرخسرو این مثنوی را در ۳۶سالگی سروده (۶۸۸ق) و موضوع آن نبرد و سرانجام آشتی معزالدین کیقباد، سلطان دهلی، و پدرش بغراخان، حاکم لکنوتی، است. این مثنوی با یک قصیده آغاز می‌شود و غزلیاتی نیز دربردارد. امیرخسرو دیدار پسر و پدر را قران‌السعدین تعبیر کرده است (اسلام‌آباد، ۱۹۷۶).