قاسم، عبدالحکیم (بندره ۱۹۳۵ـ قاهره ۱۹۹۰)
قاسم، عَبدُالحَکیم (بَنْدَره ۱۹۳۵ـ قاهره ۱۹۹۰)
نویسندۀ قبطی مصری. مدتی در یک مدرسۀ قبطی درس خواند و سپس در دانشگاه اسکندریه تحصیل حقوق کرد. مدتی به اتهام کمونیست‌بودن در زندان رژیم عبدالناصر ماند. در ۱۹۷۴، برای مطالعه در برلین غربی بورس گرفت و چندین سال همان‌جا ماند. در اوایل دهۀ ۱۹۸۰، به مصر بازگشت و تا زمان مرگ روزنامه‌نگاری می‌کرد. قاسم نویسنده‌ای تجربه‌گرا بود که از ۱۹۶۰ نوشتن را شروع کرد و پس از ۱۹۶۷، که شکست اعراب در جنگ شش‌روزه همۀ باورهای سیاسی و فرهنگی را زیروزبر کرد، به شهرت رسید. سه رمان و چهار مجموعۀ داستان از او مانده است که همه به‌نحوی با تجربۀ شخصی وی در مقام روشنفکری با ریشۀ روستایی در پیکار با اوضاع اقتصادی و فرهنگی و محرومیت‌های عاطفی در جامعۀ مصر و نفرت از سوءاستفادۀ قدرت مرتبط است. از آثارش: اقدام برای خروج (۱۹۸۰)؛ نصیب و قسمت اتاق‌های تنگ (۱۹۸۲).