قره مانلی
قَرَه‌مانْلی
نام خاندانی که از ۱۷۱۱ تا ۱۸۳۵ با عنوان بِیْ (بیگ) یا پاشا با استقلال کامل بر ناحیۀ طرابلس غرب، در شمال افریقا، حکومت کرد. احمد قره‌مانلی، مؤسس این خاندان، دست عثمانی‌ها را از منطقه کوتاه کرد و خود حاکم مطلق آن‌جا شد. پیشه اصلی حکام قره‌مانلی دریازنی و برده‌فروشی در دریای مدیترانه بود. یوسف قره‌مانلی در ۱۸۰۱ درگیر جنگ با امریکایی‌ها شد که ناوگان آن‌ها به مدیترانه آمده بودند. ناوگان یوسف شکست خورد و او بخشی از سرزمین‌های تحت حکومتش را ازدست داد. پس از جنگ‌های ناپلئونی، دولت‌های اروپایی دریازنی و برده‌داری را متوقف کردند و یوسف به‌سبب شرایط نامساعد مالی و شورش مردم در ۱۸۳۲ از حکومت برکنار و زندانی شد. پس از یوسف، فرزندش علی قره‌مانلی به‌حکومت رسید، اما به‌دلیل ضعف و ناتوانی او، دولت عثمانی با کمک انگلستان در ۱۸۳۵ مجدداً بر طرابلس تسلط یافت.