ونن اشکانی اول
وُنُن اشکانی اول ( ـ۱۹م)
(به لاتینی: وُنُنِس؛ به یونانی: ونوس) شاهنشاه اشکانی (حک ۷ـ۱۲م)، پسر بزرگ فرهاد چهارم. از ورود هیئتی پارتی به رم خبر داریم که قصد داشت یکی از پسران فرهاد چهارم را به شاهنشاهی ایران بخواند. وُنُن به سفیران پارتی پاسخ مثبت نداد و نخست در ۱۱م، با رسیدن هیئت ایرانی دیگری به رم و درخواست دوبارۀ مجلس مهستان، تن به فرمانروایی داد. دیری نگذشته بود که خلق و خوی وُنُن بلندپایگان دربار را به یاد مدعی دیگری از سلطنت، شاهزاده اردوان انداخت و وُنُن ناگزیر از درگیری با اردوان شد. سکه‌هایی از دو پادشاه از ۱۰م موجود است و چنین پیداست که پارتیان در این زمان دو شاه داشته‌اند. سرانجام موفقیت با اردوان بود که پیروزمندانه وارد تیسفون شد. وُنُن نیز با گروهی اندک از هواداران خود نخست به سلوکیه گریخت و سپس به ارمنستان رفت و کمی بعد ناگزیر از اقامت در سوریه شد. وُنُن در ۱۹م، در حالی‌که آهنگ فرار از کیلیکیه کرده بود، کشته شد.