زهری، محمد (تنکابن ۱۳۰۵ـ تهران ۱۳۷۳ش)
زُهَری، محمّد (تنکابن ۱۳۰۵ـ تهران ۱۳۷۳ش)
شاعر ایرانی. دورۀ کودکی و نوجوانی‌اش در ملایر و شیراز گذشت. از آغاز دهۀ ۱۳۲۰ همراهِ خانواده به تهران آمد و به تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی پرداخت و در دهۀ ۱۳۴۰ دورۀ دکتری این رشته را به‌پایان رساند. او را می‌توان به لحاظ تجربه‌های شعری در نسل نخست شاگردان نیما یوشیج قرار داد. علاوه‌بر مسائل سیاسی و اجتماعی، برخی دل‌تنگی‌های فردی و فلسفی در شعرهایش بازتاب یافته است. دفترهای متعددی از سروده‌هایش نشر یافته است؛ ازجملۀ آن‌هاست: جزیره (تهران، ۱۳۳۴)، گلایه (تهران، ۱۳۴۵)، شب‌نامه و قطره‌های باران (تهران، ۱۳۴۷)، مشت در جیب (تهران، ۱۳۵۱)، پیر ما گفت (تهران، ۱۳۵۶) و دیوان اشعاری به نام برای هر ستاره (تهران، ۱۳۸۱) که گزیده‌ای از نقد‌ها و بررسی‌های شعرهای او را نیز شامل است. از دهۀ ۱۳۲۰ علاوه‌بر فعالیت‌های مطبوعاتی، به تدریس در دبیرستان‌ها و کار در سازمان برنامه و بودجه، امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ، و کتابخانۀ ملی ایران پرداخت و مدتی هم معاونت کتابخانۀ ملی ایران را برعهده داشت.