سازمان زنان ایران
سازمان زنان ایران
سازمانی اجتماعی‌ـ‌فرهنگی در دورۀ پهلوی. در ۱۳۴۵ با انحلال شورای عالی زنان و جذب سازمان‌های گوناگون مخصوص زنان فعال در آن، به دبیرکلی اشرف پهلوی و نیابت فریدۀ دیبا تشکیل شد. اهداف آن ترفیع مقام اجتماعی و فرهنگی زنان ایرانی، آشناکردن آن‌ها با حقوق و تکالیف خود، بسیج آن‌ها برای شرکت در فعالیت‌های اجتماعی، هماهنگ‌کردن فعالیت‌های جمعیت‌های گوناگون زنان ایران و ایجاد تفاهم و مناسبات متقابل بین آنان و زنان سایر کشورها بود. سازمانی غیرسیاسی بود و از سه رکن مجمع عمومی، شورای مرکزی، دبیرخانه مرکزی و کمیته‌های نه‌گانۀ تحقیق شامل کمیتۀ حقوقی، آموزش، بهداشت، زنان شاغل، فرهنگ و هنر، امور بین‌الملل، مطالعات جمعیت‌شناسی، امور دختران دانشجو و روابط عمومی و انتشارات تشکیل شده بود. اعضای داوطلب و کارکنان موظف در آن فعالیت داشتند. در چند شهر شعبه داشت. ازجمله کارهای آن تأسیس مدرسۀ تربیت مددکار، مراکز رفاه خانواده، مرکز تحقیقات، اجرای طرح سوادآموزی تابعی، و رسیدگی به امور کودکان و نوجوانان بزهکار پس از آزادی از کانون اصلاح و تربیت مانند ایجاد موقعیت تحصیلی و شغلی، و رسیدگی به امور کودکان پرورشگاهی ازجمله معلولان ذهنی و جسمی، و مهم‌ترین آن‌ها تشکیل کمیته‌های مربوط به امور زنان در وزارتخانه‌های مختلف ازجمله آموزش و پرورش، دادگستری و سازمان برنامه و بودجه و به‌تصویب‌رساندن قانون حمایت از خانواده در مجلس شورای ملی بود. با سازمان‌های بین‌المللی به‌ویژه پیمان همکاری عمران منطقه‌ای، و سازمان ملل متحد و سازمان‌های داخلی مانند حزب رستاخیز همکاری گسترده داشت.