شکانیان
شَکانیان
طایفه‌ای از شبانکارگان فارس در قرون اول اسلامی، از طوایف چادرنشین دامدار. این طایفه همانند سایر شبانکارگان تا پیش از تشکیل دولت فضلویه، مردمی فقیر بودند و روزگار خود را با شبانی و هیزم‌شکنی و مزدوری می‌گذرانید. شکانیان در قرن ۶ق، در کوهستان‌های گرمسیری فارس سکونت داشتند. ابن بلخی این مردم را راهزن و مفسد خوانده است. شکانیان در زمان او مغلوب قوای محمد بن ملکشاه سلجوقی شده و بسیاری از سرانشان به قتل رسیدند. نیز ← شبانکاره