صفیه
صَفیّه ( ـ مدینه ۵۰ق)
دختر حُیَّیِ بن اخطب، از زنان پیامبر (ص). نوادۀ لاوی بن یعقوب و پدرش از بزرگان یهود بود، ابتدا با سلام بن مشکم و سپس با کنانة بن ابی‌حقیق ازدواج کرد، و در جنگ خیبر پدرش حُیَّی و شوهرش کنانه کشته شدند و خود به اسارت مسلمانان درآمد. پیامبر (ص) او را به اسلام فراخواندند، صفیه مسلمان شد، پیامبر (ص) او را آزاد و با او ازدواج کرد. عده‌ای از یهود به‌سبب این ازدواج مسلمان شدند. صفیه بانویی خردمند و خوش‌سیما بوده و احادیثی از پیامبر (ص) نقل کرده است.