طیب شاه، جلال الدین ( ـ۶۷۷ق)
طَیّب شاه، جَلالُ‌الدّین ( ـ۶۷۷ق)
از امرای شبانکاره. بعد از مرگ برادرش نصرت‌الدین ابراهیم، در ۱۳سالگی به پادشاهی رسید و پس از حدود دو سال، مشخصاً زمام امور را به‌دست گرفت و حکومت شبانکاره در زمان سلطنت او به اوج کمال رسید. در دورۀ فرمانروایی خود عمارت‌های فراوان ساخت و امیران و نزدیکان را مرتبه داد. دو مرتبه به نزد هولاکوخان مغول رفت و از وی هدیه و نشان زرین گرفت. او پادشاهی میگسار بود و در لهو و لعب افراط می‌کرد و در عین حال امیری بخشنده بود. در دورۀ فرمانروایی اباقاخان مغول نیز به درگاه خان مغول رفت و از وی نشان گرفت. چون طَیّب شاه، حاکم شبانکاره را در دستگاه خان مغول به فساد مالی متهم کرده و موجب عزل او شده بود، بعد از مرگ اباقاخان، به‌دست گماشتگان حاکم معزول، به‌قتل رسید.